Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

There Is No Alternative?

28 Ιουνίου 2008, 15:10

Γιώργος Στάμκος


Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από το σύγχρονο κόσμο. Το φάντασμα του ΤΙΝΑ (There Is No Alternative). Μία ανίερη συμμαχία νεοσυντηρητικών, τουρμποκαπιταλιστών και νεοεθνικιστών (μαύρων και κόκκινων), συνεπικουρούμενη από τους φονταμενταλιστές των θρησκειών, προσπαθεί να μας πείσει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα όπως είναι, επειδή «δεν μπορεί να αλλάξει». Μας λένε πως «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» και για να μην το ψάχνουμε παραπάνω φροντίζουν να μας καλλιεργούν κάθε λογής φοβίες, ανασφάλειες και «κρίσεις ταυτότητας». Καλλιεργούν εντέχνως την ανασφάλεια στις μάζες για να τις κάνουν να φοβηθούν και να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Μας θέλουν παραλυμένους για να μην μπορούμε να αντισταθούμε στη «μονόδρομη» σκέψη τους, για να μην προτείνουμε και να διεκδικούμε «εναλλακτικές λύσεις» – ούτε καν να ονειρευόμαστε έναν «άλλο κόσμο».

Κι όμως, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε στα αζήτητα της Ιστορίας, τότε δεν πρέπει να πιστεύουμε όσους μας λένε ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Ας αντισταθούμε λοιπόν. Ας μην υποτασσόμαστε αμαχητί στους ανελέητους νόμους της αγοράς. Ας μην αφήνουμε τους νεοσυντηρητικούς να μας καλλιεργούν το φόβο του μέλλοντος για να μας κάνουν να οπισθοδρομούμε σ’ ένα ανελεύθερο παρελθόν. Ας μην επιτρέπουμε στους εθνολαϊκιστές και στους δημαγωγούς να μας καλλιεργούν φοβίες και «κρίσεις ταυτότητας» για να μας κάνουν να μισούμε τους «Άλλους», έτσι ώστε να μας διαχειρίζονται καλύτερα. Ας ξεμαγευτούμε από το «αόρατο χέρι» της αγοράς, του μάρκετινγκ και των «διαφημιστικών ιών» και μην αφήνουμε να μας μετατρέπουν, εύκολα, σε «target group» και «consuming zombies». Ας σταματήσουμε να είμαστε «στατιστικά νούμερα» και ας ξαναγίνουμε Άνθρωποι.

Κι όμως, υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις!

Δεν θα τα έγραφα όλα αυτά αν δεν πίστευα, βαθιά μέσα μου, πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Αν δεν πίστευα πως στην εποχή μας διακυβεύονται πολλά βασικά δικαιώματα και ελευθερίες μας και, κυρίως, η ύπαρξή μας ως είδος εξαιτίας των κλιματολογικών μεταβολών. Γι’ αυτό και πρέπει να περάσουμε από τη θεωρία στη δράση.

Καταρχάς δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως λεηλατητές του πλανήτη μας, αλλά ως κηπουροί του. Να αλλάξουμε άμεσα ενεργειακό μοντέλο, να σταματήσουμε την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων - το πετρέλαιο έχει φτάσει ήδη τα 150 δολάρια το βαρέλι, τι περιμένουμε άλλο; - και να περάσουμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Να μπουν, επιτέλους, όρια στην επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού, που εξαθλιώνει τους πολλούς προς όφελος των λίγων, ενώ παράλληλα καταστρέφει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Αν δεν θέλουμε να τον αλλάξουμε, τότε ας κάνουμε τον καπιταλισμό να δουλεύει και προς όφελος των πολλών. Να εκδημοκρατικοποιήσουμε την Παγκοσμιοποίηση, να τη μετατρέψουμε σε κάτι το θετικό για την ανθρωπότητα: μια Παγκοσμιοποίηση στην οποία θα παίζουν ρόλο όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και όχι μόνον οι λίγοι και ισχυροί. Να ξαναγίνουμε «πελάτες» και όχι «καταναλωτές», άνθρωποι και όχι «στατιστικά νούμερα». Να μην αφήσουμε τα φαντάσματα του εθνικισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας να επιστρέψουν από τους τάφους τους για να μας στοιχειώσουν και να μας υποβάλλουν σε νέες αιματηρές θυσίες - φτάνει πια! Να μην επιτρέψουμε τη διαμόρφωση νέων «αυτοκρατορικών» ελίτ, που θα ορίζουν τις τύχες μας σε πλανητικό επίπεδο. Να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία μας και να προστατεύουμε την ελευθερία της έκφρασης, άσχετα αν διαφωνούμε με τις απόψεις ορισμένων. Να αναπτύξουμε μια νέα μορφή συνειδητότητας και να αυξήσουμε την κατανόησή μας προς το διαφορετικό. Να επανακτήσουμε την πίστη μας στην πρόοδο και στον δημοκρατικό ανθρωπισμό. Να σταματήσουμε να φοβόμαστε το μέλλον και να αρχίσουμε να το διαμορφώνουμε σ’ έναν κόσμο που θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Με άλλα λόγια να αποκτήσουμε και πάλι συλλογικά οράματα.

Υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος, δεν είναι ασπρόμαυρος. Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε ελεύθεροι - μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Αφήστε λοιπόν τους συμβιβασμούς και κυνηγήστε τα όνειρα σας…

Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com), συγγραφέας και εκδότης-διευθυντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ.